نکات اجرایی ورق گوشه مهاربندها

گاست پلیت ورق گوشه مهاربنده
در این قسمت قصد داریم برخی نکات اجرایی ورق گوشه مهاربندها یا گاست پلیت است بررسی کنیم.ورق گوشه مهاربندها باید به گونه ای طراحی شود که ابعاد آن و نیز اتصال آن به تیر و ستون، پاسخگوی کشش و فشار وارده از زلزله باشد و در این میان گسیخته نشود. یکی از مودهای گسیختگی کمانش موضعی، بویژه در انتهای گاست پلیت می باشد که بر اساس تئوری های رایج این ناحیه، ناحیه حساسی به شمار می رود. در نتیجه به منظور کنترل ناحیه مذکور، استفاده از سخت کننده میانی در گاست پلیت پیشنهاد می شود. همچنین افزایش ضخامت این سخت کننده ها موجب افزایش خطی ظرفیت باربری و شکل پذیری گاست پلیت می گردد.
نکاتی که باید در رابطه با ورق گوشه مهار بند ها به آن توجه کرد :

اتصال عضو بادبندی با ورق گوشه مهاربندها (شکل ۱)
اگر طول اتصال عضو بادبندی با ورق گوشه کم باشد: پیش از اینکه بادبند به اندازه تحمل خود به فشار و کشش افتد، ورق در اثر فشار چین خورده و با وقوع این کمانش، مقاومت خود را کاملا از دست می دهد.
اگر ابعاد ورق گوشه کمتر از مقدار مورد نیاز طراحی شده باشد: مسلما طول جوش و یا تعداد پیچ مورد نیاز نیز تامین نشده و در هنگام زلزله به دلیل ضعف در تحمل نیروهای رفت و برگشتی جدا خواهد شد.
اتصال ورق گوشه مهاربندها و بیس پلیت(شکل۲)
اگر طول جوش کافی برای اتصال بیس پلیت و ورق گوشه تامین نشود: بادبند به علت کم بودن طول جوش، تنها بخشی از نیروی خود را به ستون و بیس پلیت و سپس فونداسیون انتقال داده و نقش انتقال نیروها را به طور کامل انجام نمی دهد.
اتصال ورق گوشه مهاربندها و ورق تقویتی ستون(شکل۳)
اگر اتصال ورق گوشه و ورق تقویتی ستون مناسب باشد ولی ورق تقویتی به درستی به ستون جوش نشده باشد: ورق گوشه در اثر کشش بادبند به جلو کشیده شده و ورق تقویتی را از ستون جدا می کند، در نتیجه دیگر بادبند وظیفه خود را به درستی ایفا نخواهد کرد.