قانون شارژ آپارتمان خالی [ ماده ۴ و ۲۳ قانون تملک آپارتمانها ]

آپارتمان نشینی سابقه بیش از ۵۰ سال در ایران دارد اما همواره ساکنین با مشکلاتی در اداره امور ساختمان مواجه هستند به خصوص در مورد قانون شارژ واحدهای خالی که بهترین راه حل این مشکلات مراجعه به بندهای قانونی آن است.

معمولا در ساختمان های مسکونی به خصوص مجتمع های که تعدادی از واحد ها موقت یا مدت طولانی خالی از سکنه هستند، ساکنین همواره با این سوال مواجه هستند که آیا مالکین واحد‌های خالی هم باید حق شارژ ماهیانه را بپردازند؟ این مسئله گاه باعث بروز مشکلاتی هم می‌شود.

برای حل مشکل قانون شارژ آپارتمان خالی مسکونی به دو بند قانون تملک آپارتمان ها در این مورد اشاره می کنیم:

ماده ۴ قانون تملک آپارتمان‌ها

حقوق و تعهدات و همچنین سهم هر یک از مالکان قسمت‌های اختصاصی از مخارج قسمت‌های مشترک متناسب است با نسبت مساحت قسمت اختصاصی به مجموع مساحت قسمت‌های اختصاصی تمام ساختمان به جز هزینه‌هایی که به دلیل عدم ارتباط با مساحت زیربنا به نحو مساوی تقسیم‌ خواهد شد و یا اینکه مالکان ترتیب دیگری را برای تقسیم حقوق و تعهدات و مخارج پیش‌بینی کرده باشند. پرداخت هزینه‌های مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار گیرد یا نگیرد الزامی است.

تبصره ۱ (الحاقی ۱۱/۰۳/۱۳۷۶) – مدیران مجموعه با رعایت مفاد این قانون، میزان سهم هر یک از مالکان یا استفاده‌کنندگان را تعیین می‌کند.

تبصره ۲ (الحاقی ۱۱/۰۳/۱۳۷۶) – در صورت موافقت مالکانی که دارای اکثریت مساحت زیربنای اختصاصی ساختمان می‌باشند هزینه‌های مشترک براساس نرخ معینی که به تصویب مجمع عمومی ساختمان می‌رسد، حسب زیربنای اختصاصی هر واحد، محاسبه می‌شود.

تبصره ۳ (الحاقی ۱۱/۰۳/۱۳۷۶) – چنانچه چگونگی استقرار حیاط ساختمان یا بالکن یا تراس مجموعه به گونه‌ای باشد که تنها از یک یا چند واحد مسکونی، امکان دسترسی‌ به آن باشد، هزینه حفظ و نگهداری آن قسمت به عهده استفاده‌ کننده یا استفاده‌کنندگان است.

‌ماده ۲۳ قانون تملک آپارتمان‌ها

 شرکاء ساختمان موظفند در پرداخت هزینه‌های مستمر و هزینه‌هایی که برای حفظ و نگاهداری قسمت‌های مشترک بنا مصرف می‌شود طبق‌مقررات زیر مشارکت نمایند:

‌در صورتی که مالکین ترتیب دیگری برای پرداخت هزینه‌های مشترک پیش‌بینی نکرده باشند سهم هر یک از مالکین یا استفاده‌کنندگان از هزینه‌های‌مشترک آن قسمت که ارتباط با مساحت زیربنای قسمت اختصاصی دارد از قبیل آب، گازوئیل، اسفالت پشت بام و غیره به ترتیب مقرر در ماده ۴ قانون‌تملک آپارتمانها و سایر مخارج که ارتباطی به میزان مساحت زیر بنا ندارد از قبیل هزینه‌های مربوط به سرایدار، نگهبان، متصدی آسانسور، هزینه‌نگاهداری تأسیسات، باغبان تزئینات قسمت‌های مشترک و غیره به طور مساوی بین مالکین یا استفاده‌کنندگان تقسیم می‌گردد.

تعیین سهم هر یک از‌مالکین یا استفاده‌کنندگان با مدیر یا مدیران می‌باشد.

‌تبصره: چنانچه به موجب اجازه‌نامه یا قرارداد خصوصی پرداخت هزینه‌های مشترک به عهده مالک باشد و مالک از پرداخت آن استنکاف نماید مستأجر‌می‌تواند از محل مال‌الاجاره هزینه‌های مزبور را پرداخت کند و در صورتی که پرداخت هزینه‌های اجرای مشترک به عهده استفاده کننده باشد و از‌پرداخت استنکاف کند مدیر یا مدیران می‌توانند علاوه بر مراجعه به استفاده کننده به مالک اصلی نیز مراجعه نمایند.

نتیجه گیری قانون شارژ آپارتمان خالی :

طبق ماده ۴ قانون پرداخت هزینه‌های مشترک اعم از اینکه ملک مورد استفاده قرار گیرد یا نگیرد الزامی است.

هزینه های مشترک به دو بخش هزینه های متغیر مصرفی و غیر مصرفی تقسیم می شوند.

هزینه های متغیر مصرفی مانند مانند شارژ ماهانه مربوط به قبوض آب ، برق و گاز مشترک می باشد که مالک واحد خالی چون در آپارتمان سکونت ندارد و سهمی از آب یا گاز یا برق مصرفی ندارد ، لذا نیازی نیست بابت آن پولی پرداخت کند.

هزینه های متغیر غیر مصرفی شامل مواردی مثل ایزوگام کردن پشت بام یا هزینه های مربوط به نمای ساختمان بر عهده همه بوده و جزو هزینه های مربوط به مشاعات است که در این موارد قانون صریحا اعلام میکند که مالکان باید برای آن هزینه کنند و اینجا دیگر استفاده یا عدم استفاده مطرح نیست.

موارد متنوع دیگری مانند مقررات صدور سند مالکیت المثنی ، نحوه ارزیابی و کارشناسی ملک و موارد دیگر در دسته بندی مطالب حقوق املاک سایت آرچیکان منتشر شده است.

همچنین نوار جستجوی موجود در سایت این امکان را به کاربران می دهد که به جزئیات مورد نظر دسترسی آسان تری داشته باشند.املاک

آرچیکان را در شبکه های اجتماعی اینستاگرام دنبال کنید